Po jedenaste: Chcę

Siedziałem przed drzwiami jej sali już którąś godzinę, nie potrafiłem ponownie wejść do środka, jak i również nie potrafiłem stąd wyjechać. Czekałem na ciocię, która poprosiła mnie bym przyjechał po nią i przywiózł ją tutaj. Chciała a zarazem musiała się zobaczyć ze Sky... teraz już wiem... Po raz kolejny zrozumiałem, że blondynka nie jest dla cioci obojętna i traktowała ją jak rodzinę. Westchnąłem cicho po raz kolejny i przeczesałem swoje włosy. Kawa była najlepszym pomysłem, lecz automat był strasznie daleko a ja? ja nie chciałem ruszać się z miejsca... Zerwałem się jak oparzony widząc jak ciocia wychodzi z sali...

- Co z nią? - zapytałem natychmiastowo - Jak się czuje?

- Marco - westchnęła - Prosiłam cię... tak strasznie cię prosiłam byś nie robił niczego - dodała z żalem - Obiecałeś, że nic się jej nie stanie - dodała z wyrzutem - A... a ona straciła dziecko, mało co a nie byłoby jej już na tym świecie... dlaczego to zrobiłeś? - zapytała - Proszę powiedz mi - spojrzała na mnie.

- Nie wiem - odparłem cicho - Nie potrafiłem usiedzieć w miejscu - mruknąłem - W każdej chwili mogło jej się coś stać... a ja nie wybaczyłbym sobie tego - przyznałem - Tak jak tego... tego nie wybaczę sobie chyba do końca życia - oznajmiłem.

- Muszę się położyć - oświadczyła 

- Ciociu wszystko dobrze? - zapytałem natychmiastowo - Może zawołać lekarza? - dopytywałem.

- Nie - odparła cicho.

- Dobrze, chodź w takim razie zawiozę cię do domu...

Chwyciłem ciotkę pod ramię i pomału zaprowadziłem ją w stronę samochodu. Jadąc w stronę jej osiedla spoglądałem na nią co chwila. Trochę się martwiłem...
- Co to za typ? - zapytałem, gdy dojechaliśmy na miejsce. A jakiś blondyn słaniał się właśnie w stronę wejścia.
- To właśnie Thom - odparła cicho a ja natychmiastowo się spiąłem. Moje ciało napięło się momentalnie. Zacisnąłem ręce na kierownicy i wziąłem kilka głębszych oddechów by się uspokoić... - Marco.. - zaczęła widząc moje zdenerwowanie.
- Spokojnie ciociu - powiedziałem natychmiastowo - Jeszcze załatwię tego gnoja - mruknąłem bardzo cicho.
- Słyszałam! - oznajmiła.
- Nie pozwolę by ktoś taki jak on chodził po tej ziemi bezkarnie - syknąłem - On musi dostać za to wszystko co robił Sky...
Dla bezpieczeństwa postanowiłem odprowadzić ją pod same drzwi. Gdy już bezpiecznie dotarła na miejsce, wróciłem do samochodu i skierowałem się do domu. Potrzebowałem się przespać a w związku z tym, że pielęgniarki oznajmiły mi, iż odwiedziny trwają tylko od ósmej do dwudziestej, nie mogłem więc wrócić do szpitala..
Wchodząc do domu przywitał mnie zapach przygotowywanego jedzenia. Zdenerwowałem się lekko, a widząc Sandrę w kuchni moje nerwy osiągnęły apogeum.
- Co tutaj robisz? - warknąłem w jej stronę.
- Ch... chciałam przeprosić - powiedziała - Marco ja.. ja - jąkała się podchodząc do mnie.
- Powiem to najspokojniej jak potrafię - zacząłem - Tam są drzwi - wskazałem patrząc na nią morderczo.
-  Kocham cię - szepnęła cicho a ja tylko prychnąłem.
- Uszanuj moją decyzję proszę i zniknij raz na zawsze z mojego życia - mruknąłem w jej plecy, gdy kierowała się w stronę wyjścia.
Zacząłem chować wszystkie wyciągnięte świeczki do szafek, tak jak talerze czy sztućce. Jedynym plusem jej przyjścia było to, że nie musiałem sobie robić kolacji. Gdy już zjadłem, momentalnie skierowałem się do łazienki, gdzie po odświeżającym prysznicu pomknąłem szybko do łóżka. Sen przyszedł niespodziewanie szybko i czym prędzej porwał mnie do krainy Morfeusza...
Jednak nie na długo... już po godzince przed oczami pojawiła mi się sytuacja w mieszkaniu Sky. Z krzykiem zerwałem się na nogi. Westchnąłem cicho, przecierając swoją twarz dłońmi. Chciałem jej pomóc.. tak cholernie chciałem jej pomóc... ale nie wiedziałem jak. Nie wiedziałem jak wyciągnąć ją z tego by nic jej się nie stało...

______________________________________

Dzień dobry :*

Ja znów z rana, ponieważ później nie dam rady wejść :)

Zostawiam w wasze łapki jedenastkę :)

U was pojawię się dopiero koło soboty wieczora, choć może uda mi się jeszcze coś nadrobić wcześniej :)

Do następnego ❤