Po piętnaste: Nie ma mnie

- Ja już nie wiem co mam robić ciociu - jęknąłem kładąc głowę na stole. Ręce swobodnie zwisały mi koło nóg. Usłyszałem cichy chichot, który wydobył się z jej ust.

- A kto powiedział, że będzie łatwo? - zapytała

Uniosłem głowę i spojrzałem na nią. Jej mina mówiła wyraźnie wszystko.

- Nigdy nie jest łatwo - oznajmiłem - Zawsze, trzeba walczyć o wszystko czego się pragnie - dodałem.

- Właśnie tak mały - pochwaliła mnie.

- Ale ciociu - pisnąłem jak małe dziecko, co również wywołało u niej śmiech - Ja naprawdę tego nie rozumiem - westchnąłem - Niby wszystko było dobrze. Ten jeden moment w którym nas lekko poniosło i się ze sobą przespaliśmy... - przerwałem na moment. A zdziwiony wzrok cioci ponownie powędrował na moją osobę - Było wspaniale. Ona.. ona była cudowna. Każdy minimetr jej ciała sprawiał, że wariowałem. A gdy ona zasnęła słuchałem sobie bicia jej serduszka, przez co moje biło szybciej. Chciałem, by poczuła się wyjątkowa. Chciałem, by czuła się bezpiecznie... - dodałem przecierając twarz dłońmi - A ona... ona tak najprościej w świecie uciekła. Mówiąc mi, że to była tylko chwila słabości.. a dla mnie znaczyło to coś więcej - wyjaśniłem.

- Daj jej czas - powiedziała łapiąc moją dłoń - Ale też nie przestawaj walczyć, jeśli ci na niej zależy - uśmiechnęła się.

- Cholernie mi zależy - mruknąłem co sprawiło, że jej uśmiech poszerzył się jeszcze bardziej - Co? - zapytałem.

- Nic słońce - odpowiedziała natychmiastowo - Herbatki? 

Skinąłem na potwierdzenie głową i uniosłem kąciki swoich ust ku górze. Nie minęła nawet chwila, a ciocia podała mi kubek z gorącą cieczą. Spoglądałem po raz kolejny przez okno, gdy siostra mojego taty poszła uszykować sobie leki. Westchnąłem i otworzyłem je. Oparłem swoje dłonie na parapecie. Wdychając świeże powietrze, moje myśli krążyły cały czas, tylko i wyłącznie wokół tej jednej, małej, cudownej, pięknej i jedynej osóbki, którą była Sky. Bezbronna i nie zasługująca na taki los Sky... Moja Sky...
Momentalnie odwróciłem swoją głowę w stronę, z której dochodził cichy szloch. Siedziała tam, sama na balkonie. Chowając twarz w dłoniach. Moje serce krwawiło, zarazem rozpadając się na miliony, maleńkich kawałeczków.
- Sky - powiedziałem cicho a ta uniosła na mnie swój wzrok.
- Marco? - szepnęła.
- Co się stało? Co on znów ci zrobił? - zapytałem.
- Nic - odparła
- Jesteś sama? Mogę przyjść? - dopytywałem.
- Błagam cię - mruknęła spoglądając na mnie swoimi zaszklonymi oczami - Nie chcę byś mieszał się w moje życie - dodała.
- Jesteś sama? - powtórzyłem pytanie - To zaraz do ciebie przyjdę - oznajmiłem, gdy ta skinęła mi niemo głową. Odłożyłem kubek na stół i skierowałem się do pokoju cioci.
- Idę walczyć o swoją miłość - oznajmiłem uśmiechnięty - Tak jak powiedziałaś - dodałem cmokając ją w policzek.
- Zrób wszystko, by była szczęśliwa - poprosiła.
- Obiecuje ci ciociu, że zrobię wszystko, aby zostawiła całe to zrujnowane życie i była szczęśliwa - powiedziałem patrząc na nią. Ta uśmiechnęła się tylko do mnie i skinęła mi głową. Wyszedłem prędko z jej mieszkania i skierowałem się pod drzwi z numerem pięć. Zapukałem lekko i czekałem. Nie minęła sekunda, a przede mną pojawiła się postać blondynki. Momentalnie przygarnąłem ją w ramiona a ta rozpłakała się na dobre.
- Nie płacz, proszę - szepnąłem w jej włosy, tuląc ją mocniej.
- Dlaczego to robisz? - spytała odsuwając się ode mnie.
- Tak po prostu - mruknąłem chwytając jej dłoń, którą momentalnie zabrała - Sky - powiedziałem cicho.
- Dlaczego nie możesz uszanować, tego o co cię proszę? - zapytała patrząc wprost w moje oczy. Nie wiem co w nich wyczytała, ale z każdą kolejną sekundą jej twarz przybierała wiele masek. Każda z nich była inna, lecz wyjątkowa.
- Nie potrafię ci tego wytłumaczyć - oparłem przełykając nerwowo ślinę.
- W takim razie najlepiej będzie, gdy oboje pójdziemy w swoją stronę - odpowiedziała - Do widzenia Marco - odparła cmokając mnie w policzek i kierując się w głąb mieszkania. Wyszedłem posłusznie i zbiegłem po schodach. Wsiadając do samochodu ostatni raz spojrzałem na balkon. Ostatni raz spojrzałem jej w oczy pragnąc zobaczyć to, co ona zobaczyła w moich. Chciałem, by to wszystko okazało się prawdą a zarazem tylko głupim snem. Lecz ona siedziała, chowając swoją twarz w dłoniach kolejny raz. A ja miałem coraz mniej siły do walki.... I tak po prostu...
Odjechałem...

____________________________________________________________________

Dzień dobry kwiatuszki ♥

Przybywam do was z piętnastką i kilkoma innymi sprawami :)

Ze względu, że wylatuję dzisiaj do Portugalii na dziesięć dni, nie wiem czy dam radę zjawić się u was przez ten czas :/

Postaram się zrobić wszystko, lecz niczego nie obiecuje bo wiem, jak było w tamtym roku. Gdy był internet to taki, że wchodził tylko na Facebooka. 

Dziś może jeszcze się u was zjawię, ponieważ wylatuję z Warszawy, a do niej mam dość duży kawał drogi.

Co do piątku to również nie mam pojęcia czy dam radę dodać szesnastkę, ale wiedzcie, że będę robiła wszystko! XD

Wszelkie zaległości u was nadrobię koło 23 do 26 maja. Obiecuje! <3

Tym czasem do zobaczenia ♥

I dziękuje, że jesteście ♥